Dnia 29 lipca 2024 r. zmarł Profesor Henryk Goik (ur. 29 sierpnia 1941 r.) – członek-założyciel Bractwa Henryka Pobożnego.
Uroczystości pogrzebowe odbyły się 3 sierpnia 2024 r. w Katowicach (Msza św. żałobna w kościele parafialnym Profesora pw. Najświętszych Imion Jezusa i Maryi) i w Krakowie (w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ulicy Zawiłej).
W uroczystościach wzięła udział delegacja Bractwa: Stanisław Andrzej Potycz – przewodniczący Kapituły z żoną Różą oraz Iza Wańkowicz – skarbnik Bractwa i jej mąż Andrzej Wańkowicz – członek Bractwa, która żegnając Profesora złożyła wieniec pogrzebowy z napisem na szarfie: „Ostatnie pożegnanie prof. Henryka Goika naszego Członka-Założyciela. Bractwo Henryka Pobożnego w Legnicy”.
Mszy św. żałobnej przewodniczył ks. dr Tomasz Jaklewicz – proboszcz wspomnianej parafii. Wygłosił on piękne, wzruszające kazanie poświęcone osobie Profesora, którego znał doskonale od wielu lat. Wspomniał w nim m.in., że Profesor był członkiem założycielem Bractwa Henryka Pobożnego.
Módlmy się o spokój duszy Profesora Henryka Goika
Henryk Goik
Urodził się 29 sierpnia 1941 r. na Śląsku w Jastrzębiu Zdroju. Ukończył prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Potem był nauczycielem akademickim na Uniwersytecie Śląskim, a następnie rektorem i profesorem Wyższej Szkoły Zarządzania i Nauk Społecznych im. ks. dra Emila Szramka w Tychach, również pełnił obowiązki profesora Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego (Wydziału Zamiejscowego w Tychach), a ostatnio w Górnośląskiej Wyższej Szkole Handlowej, która wkrótce przyjęła nazwę i status Akademii Górnośląskiej im. Wojciecha Korfantego w Katowicach.
Głęboko i całym sercem zaangażował się w tworzenie nowego oblicza Polski w roku 1989 i później. Pełnił bardzo ważne funkcje państwowe; m. innymi dyrektora generalnego Urzędu Rady Ministrów, pełnomocnika rządu d/s zagospodarowania mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej; w latach 1997-2001 kierował ambasadą Polski w Laosie. Od 1994 roku do grudnia 2019 pełnił obowiązki arbitra w Trybunale Arbitrażowym ds. Sportu przy Polskim Komitecie Olimpijskim w Warszawie. Jest członkiem założycielem Stowarzyszenia Sióstr i Braci Henryka II Pobożnego i Anny Śląskiej w Legnicy oraz aktywistą Śląskiego Towarzystwa Kultury.
Opublikował 68 rozpraw naukowych, jest autorem ponad stu analiz, studiów i materiałów na użytek Rady Europy, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Rady Ministrów oraz różnych ministerstw. Wypromował czterech doktorów prawa.
Napisał i wydał kilkadziesiąt książek, w tym kilkanaście albumów podróżniczo – przyrodniczych, m. innymi „Być w Laosie” (2002), „Kenia. Odsłona pierwsza” (2004), „Bracia najmniejsi” (2006). „Krzyżanowice. Gmina z obwarzanka, kraina patrona” (2007), napisana przy okazji nadania imienia ks. dra Emila Szramka nowopowstałej tyskiej uczelni, „Scenografia Parku Narodowego. Piekielne wrota Kenii” (2009), a także „Sekretna moc słów chłopca z Laosu” (2011), „Biblijne zegary nad Oceanem Indyjskim” (2011), „Ślady w sercach i pamięci. Kenia. Zanzibar – Tanzania” (2013), „Chińskie przystanki” (2015), „W ramionach Wielkiej Doliny Afryki Wschodniej” (2020). W 2021 roku Henryk Goik opublikował „Bukiet ze złotą różą” która to książka jest literackim hołdem złożonym przez wdzięcznego ucznia – polonistce Czesławie Suchmiel. W roku 2022 napisał i wydał „Wokół snów”. Ta pozycja jest swoistą, artystyczną rejestracją snów. Rozważa w niej problemy pomiędzy snami a realnym życiem, a także szuka odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób życie codzienne, osobowość śpiącego oddziałuje na jego senne fantazje.
Warto wspomnieć o innej, społecznej działalności Henryka Goika. Ze względu na szczególne względy i podziw, jakimi darzył św. Jana Pawła II oraz ze względu na uderzające fizyczne podobieństwo do Papieża Polaka, powierzono mu kilkunastokrotnie wygłaszanie tekstów papieskich ze sceny. Pierwszy raz, przez trzy sezony z rzędu grał naszego Papę w Teatrze Małym w sztuce napisanej wg Lucjana Rydla „Betlejem polskie”. Wielokrotnie wcielał się w św. Jana Pawła II w widowiskach scenicznych realizowanych w Teatrze Małym, Młodzieżowym Domu Kultury Nr 1, w Zespole Szkół nr 1 im. Gustawa Morcinka w Tychach w mojej reżyserii. Wspaniale interpretował poezję, encykliki i inne utwory religijne i prozatorskie. Pomagała Profesorowi w tym świetna dykcja, dobra gra aktorska, którą po trosze wyniósł z domu rodzinnego… Widownia za każdym razem, kiedy pojawiał się na scenie w białej sutannie witała go gorącymi brawami i żegnała owacjami na stojąco.
Zmarł 29 lipca 2024 r.
■ Teresa Wodzicka – życiorys umieszczony w zbiorze wierszy Henryka Goika pt. „Plastry”, Katowice 2023. Został on uzupełniony o daty urodzenia i śmierci Profesora.
W uzupełnieniu życiorysu Profesora warto dodać, że w okresie kwiecień 1990 – grudzień 1991 był on pracownikiem Urzędu Rady Ministrów i pełnił funkcję Delegata Pełnomocnika Rządu ds. Reformy Samorządu Terytorialnego w Województwie Katowickim. Poznał on wtedy Stanisława Andrzeja Potycza, który pełnił taką funkcję w województwie legnickim. Efektem tej trwającej do końca życia Profesora znajomości, która po pewnym czasie przerodziła się w przyjaźń były jego przyjazdy do Legnicy z wykładami wygłoszonymi w Duszpasterstwie Ludzi Pracy ’90 (DLP ’90), a następnie przystąpienie Profesora do powstałego w 2015 r. Bractwa Henryka Pobożnego w charakterze członka-założyciela.
Osoby zainteresowane materiałami związanymi z wykładami Profesora w DLP ’90 mogą zapoznać się z nimi pod linkami:
DLP90.PL i LEGNICA.FM
A na stronie głównej portalu DLP ’90 (www.dlp90.pl) znajdują się – pod hasłem „Katoliczka z Tajwanu w Legnicy” – materiały dotyczące pobytu Chinki z Tajwanu Wen Chi Ou w Legnicy, która przyjechała do tego miasta z goszczącymi ją w Polsce Profesorem i jego żoną Ireną.
Informacje o Profesorze można także przeczytać pod linkiem: https://pl.wikipedia.org/wiki/Henryk_Goik SAP
Kazanie ks. dr. Tomasza Jaklewicza.
Plastry – wiersze zebrane
W roku 2023 ukazała się ostatnia książka Profesora, która by mogła nosić tytuł „Wiersze zebrane”, bowiem rzeczywiście, w sposób dosłowny, wiersze zostały zebrane z kilku ostatnich książek Autora. Bowiem w każdej z książek podróżniczych, a także w ostatniej „Wokół snów”, a wcześniej w „Bukiecie ze złotą różą” Autor zamieszcza swoje wiersze. Słowo „swoje” określa nie tylko to, że Profesor jest ich twórcą, ale również to, że mają one specyficzny, charakterystyczny dla Goikowego pisania – styl.
O co chodzi? Co jest przyczyną? Wiemy, że literatura posługuje się trzema rodzajami literackimi: dramatem, epiką i liryką. Dramat przedstawia bezpośrednio wydarzenia dziejące się na scenie, epika opisuje dzieje, zawiera także obszerne opisy, zaś liryka (poezja) prezentuje stany psychiczne i emocjonalne bohatera lirycznego.
Poezja, którą tworzy Profesor, jest bardzo zbliżona do epiki, gdyż jej celem (w większości utworów) jest opis przyrody, czy opis zwierząt, ptaków i innych istot żyjących na danym terenie. Ale we wszystkich utworach znajdujemy przyczynę: niezwykły podziw Autora dla geniuszu Stwórcy wszystkiego, co widzialne i niewidzialne na Ziemi – Matce, a także wielki pokłon dla Pana Boga za piękno, które stworzył. A więc mamy, charakterystyczne dla poezji przeżycia i stany psychiczne bohatera lirycznego.
Również w większości utworów poetyckich, a także w prozie znajdujemy wyrazy szczerej miłości do Żony, Córki, Syna, Wnucząt, Sióstr, Brata, a także uczucia miłości i wdzięczności dla Rodziców.
Zachęcam wszystkich do uważnej lektury i życzę, by duchowe przesłanie zawarte w poezji Henryka Goika przypomniało nam – czytelnikom, że istnieje piękny, czysty i przepełniony miłością świat.
■ Teresa Wodzicka – teksty pochodzi ze zbioru wierszy Henryka Goika pt. „Plastry”, Katowice 2023, s. 41.